W XXI wieku tkaniny pełnią ważną rolę w nowoczesnych systemach rozdziału powietrza, zapewniając ekonomiczną, ale dobrą i skuteczną wentylację obiektów. Systemy tkaninowe gwarantują równomierny rozdział powietrza, nie powodując tzw. „przeciągów” w stref e pracy.

Rodzaj tkaniny, jej splot, właściwości fizykochemiczne oraz rodzaj i rozmieszczenie otworów wylotowych umiejscowionych na przewodzie tkaninowym w znacznym stopniu decydują o przeznaczeniu, jak również o prawidłowym funkcjonowaniu urządzenia, jakim mogą być przewody wentylacyjne bądź kurtyna powietrza.

Mianem tkaniny [8, 9, 11] określa się zwykle płaski wyrób włókienniczy, który powstaje przez splecenie ze sobą wzajemnie prostopadłych układów nitek osnowy i wątku. Właściwości użytkowe tkanin wynikają z użytego do produkcji surowca, grubości przędzy, splotu oraz gęstości osnowy i wątku. Tkanina charakteryzuje się tym, że jej powierzchnia jest sztywna, stabilna i nie ulega odkształceniu. Dlatego też producenci stosują dodatki, które powodują, że przewody tkaninowe są elastyczne. Dzięki temu możliwy jest ich montaż w różnych miejscach. Do wyrobu urządzeń tkaninowych stosuje się następujące surowce [8, 9, 10, 11]:Poliester – to włókno pochodzenia syntetycznego o wysokiej wytrzymałości mechanicznej. Można go prać w temperaturze do 100°C. Nie kurczy się po praniu. Jest ogniotrwały i antybakteryjny.

Włókno szklane – otrzymuje się je ze stopionego kruszywa  ¡kwarcowego i tłucznia szklanego. Drobno pocięte, bardzo cienkie włókna nazywane są powszechnie watą lub wełną szklaną. Służą głównie jako materiał do izolacji cieplnej, akustycznej, przeciw wilgoci. Są używane również do wzmocnienia tworzyw sztucznych, a nawet betonu. Materiały wykonane z włókien szklanych charakteryzują się małą masą, dobrą izolacyjnością cieplną i bardzo dobrymi własnościami pochłaniania dźwięku oraz niepalnością.

Trevira – to nazwa handlowa zarezerwowana dla syntetycznego poliestrowego włókna. Charakteryzuje się dużą wytrzymałością mechaniczną, jest ogniotrwała. Jej włókna można barwić na różne kolory. Produkcja treviry miała swoje korzenie w Niemczech. Początkowo była stosowana tylko w przemyśle odzieżowym. Dziś jest składnikiem rękawów wentylacyjnych. Włókna bawełniane – bawełna jest włóknem naturalnym. Jest  ¡tania, mocna i lekka. Wytrzymała na rozciąganie. Charakteryzuje się dobrą izolacyjnością cieplną i chłonnością wody. Można ją wybielać i barwić. Włókna bawełniane do szycia przewodów stosuje się rzadko, bądź jedynie jako domieszkę. Wynika to z faktu, iż na powierzchni przewodu mogą rozwijać się bakterie. Bawełna jest bowiem naturalnym podłożem do rozwoju mikroorganizmów.

Silikon – stosuje się go jako domieszkę do włókna szklanego.  ¡Zwykle wynosi ona 10÷20%.Poliuretan – z poliuretanu produkuje się włókna elastyczne  ¡typu lycra i elastyn. Poliuretan stosuje się jako domieszkę do włókna szklanego. Zwykle wynosi ona 5÷10%. Do produkcji systemu tkaninowego przeważnie używa się poliestru, włókna szklanego i treviry. Urządzenia tkaninowe wykonane z włókna szklanego i poliestru modyfikowanego (PES) należy trzymać z dala od takich chemikaliów jak: octan etylu, octan butylu, octan amylu, octan bezwodnikowy, benzol, dwuchloroetan, fluorowodór, chlorek metylu, chlorobenzol, aceton, eter etylenowy, kwas azotowy, glikol, nitro benzyl, pirydyna, trójchloroetylen, czterochlorek etylu, czterochlorek węgla. Ponadto urządzenia wentylacyjne w świetle obecnych przepisów nie mogą stanowić zagrożenia pożarowego ani zdrowotnego w miejscach, w którym są zainstalowane. Dlatego też przewody tkaninowe są wykonane z atestowanych włókien, które eliminują zjawisko wykraplania na powierzchni przewodu i absorpcji wilgoci (eliminując tym samym rozwój mikroorganizmów na i/lub wewnątrz przewodów), jak również gwarantują szczelność oraz odporność ogniową [3, 4, 5, 8, 9].