Od przystąpienia Polski do Unii Europejskiej 1 maja 2004 minęło ponad pięć lat, w czasie których obowiązują w Polsce rozporządzenia unijne. Jedno z czołowych miejsc w prawie unijnym przypisuje się działaniom proekologicznym i przyjaznym środowisku. Polityka ekologiczna Unii Europejskiej jest coraz częściej eksponowana, szczególnie w zakresie unieszkodliwiania i zagospodarowania odpadów niebezpiecznych. Wraz z przystąpieniem do Unii Europejskiej, również Polska musiała sprostać surowym wymaganiom w zakresie gospodarki odpadami wynikającymi z traktatu akcesyjnego oraz dalszych regulacji prawnych.
Gospodarka odpadami obejmuje szereg zadań związanych z oddziaływaniem na środowisko naturalne. Począwszy od wdrażania przyjaznych mu technologii bezodpadowych, przez recykling, po unieszkodliwianie odpadów w szczególności niebezpiecznych, a tych w branży chłodniczo-klimatyzacyjnej nie brakuje. Należałoby przypomnieć znaczenie i kilka definicji funkcjonujących w naszym prawie, jakie ustawy są wektorem w działaniach proekologicznych. Posłużę się uchwaloną 17 czerwca 2008 roku rezolucją Parlamentu Europejskiego w sprawie projektu nowej dyrektywy ramowej o odpadach. W ramach tej rezolucji zostały zweryfikowane prawie wszystkie definicje nie wyłączając definicji „odpadów” i dodano nowe. Na szczególne podkreślenie zasługuje wprowadzenie do dyrektywy ramowej definicji „Recyklingu”. Oznacza on każdą operację odzysku, w trakcie której materiały odpadowe zostaną przetworzone (w procesie produkcyjnym) w produkty, materiały lub substancję o pierwotnym lub innym przeznaczeniu. Odzysk został zdefiniowany jako każda operacja, której zasadniczym celem jest użycie odpadów w celu zastąpienia innych materiałów, które musiałyby być użyte dla wypełnienia określonej funkcji, jak też przygotowania odpadów do wypełnienia takiej funkcji w zakładzie lub w szerzej rozumianej gospodarce. Przygotowanie do ponownego użycia jest rozumiane jako operacja odzysku polegająca na sprawdzeniu, oczyszczeniu lub zreperowaniu, w wyniku których produkty lub elementy produktów, które stały się odpadami, są tak przygotowane, że będą ponownie użyte bez żadnych innych procesów wstępnej obróbki i recyklingu.
Obecnie w Polsce gospodarka odpadami regulowana jest poprzez dwie ustawy: Ustawa o odpadach z dnia 27 kwietnia 2001 roku oraz Ustawa o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym z dnia 29 lipca 2005 roku. Właśnie te ustawy definiują takie pojęcia jak: a) sprzęt – urządzenie, którego prawidłowe działanie jest uzależnione od dopływu prądu elektrycznego lub od obecności pól elektromagnetycznych oraz mogące służyć do wytwarzania, przesyłu lub pomiaru prądu elektrycznego lub pól elektromagnetycznych i zaprojektowane do użytku przy napięciu elektrycznym nieprzekraczającym 1 000 V dla prądu przemiennego oraz 1 500 V dla prądu stałego; b) zużyty sprzęt – sprzęt stanowiący odpady w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach; c) punkt serwisowy – miejsce, w którym jest wykonywana działalność gospodarcza polegająca na naprawie sprzętu; d) zbierający zużyty sprzęt: ● prowadzący punkt zbierania zużytego sprzętu, w tym punkt selektywnego zbierania odpadów komunalnych, punkt skupu złomu lub zakład przetwarzania, ● gminną jednostkę organizacyjną prowadzącą działalność w zakresie odbierania odpadów komunalnych i przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie odbierania odpadów komunalnych, ● prowadzącego punkt serwisowy, ● sprzedawcę detalicznego i sprzedawcę hurtowego. e) zakład przetwarzania – instalację, obiekt budowlany lub jego część, w których jest prowadzone przetwarzanie zużytego sprzętu, w tym demontaż obejmujący usunięcie z tego sprzętu składników niebezpiecznych, materiałów i części składowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy.
Jednym z podstawowych dokumentów dla przedsiębiorcy wytwarzającego odpady jest karta przekazania odpadu z której wynika, że np. uszkodzony klimatyzator został przekazany do uprawnionego punktu, a w konsekwencji do zakładu przetwarzania, które są zarejestrowane w Głównym Inspektoracie Ochrony Środowiska. (...)
Podsumowanie Brak wiedzy na temat zagospodarowania odpadów, które wytwarzamy w naszych zakładach nie jest usprawiedliwieniem dla inspektorów Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska, dlatego warto poświęcić trochę czasu na zgłębienie tej problematyki. A jeżeli czasu nie ma to nasze branżowe zakłady przetwarzające m.in. urządzenia chłodnicze tą wiedzę posiadają i można np. na stronach internetowych z niej skorzystać lub nawiązać bezpośrednią współpracę. Korzyść podwójna, gdyż działamy zgodnie z prawem i zakład przetwarzania przejmuje za nas większość obowiązków związanych z recyklingiem lub z utylizacją odpadu wraz z ich dokumentacją.
Przy opracowaniu tekstu skorzystano z artykułów czasopisma „Recykling”. |