Zmniejszenie zużycia energii w budynkach nowych i istniejących stanowi bardzo ważne wyzwanie między innymi dla projektantów instalacji sanitarnych. Statystyki mówią ,że budynki zużywają 50% światowej produkcji energii. W dobie wyczerpywania się paliw kopalnych i wzrostu ich cen, a także zanieczyszczeń środowiskowych, koniecznością staje się tworzenie budynków o zredukowanym zapotrzebowaniu energetycznym, tzw. budynków niskoenergetycznych.
Najważniejsze wyzwanie wiąże się z potrzebą redukcji zapotrzebowania na tzw. energię operacyjną, tj. energię zużywaną w trakcie użytkowania obiektu. Problem ten dotyczy w szczególności budynków niemieszkalnych, użyteczności publicznej. Budynki, o których mowa, zaliczają się do jednych z największych konsumentów energii operacyjnej Fakt ten spowodowany jest znacznym nagromadzeniem sprzętu elektrycznego i elektronicznego, stanowiącego wyposażenie budynku oraz zastosowaniem urządzeń z rozbudowaną infrastrukturą techniczną dla zapewnienia bezpiecznego i komfortowego użytkowania wnętrza [1]. Pobór energii przez układy wentylacji i klimatyzacji zainstalowane w budynku przedstawia się następująco najbardziej energochłonny jest transport powietrza, następnie jego przygotowanie (ogrzanie, chłodzenie, nawilżenie, suszenie). Aktami prawnymi wprowadzającymi konieczność optymalizacji zużycia energii jest dyrektywa Europejska dotycząca jakości energetycznej budynków. Stosując systemy wentylacji ze zmiennym przepływem powietrza VAV (Variable Air Volume) w zależności od zapotrzebowania możemy skutecznie zredukować zużycie energii potrzebnej do napędu wentylatorów w systemie wentylacji budynku .W systemach ze zmienną ilością powietrza wentylacyjnego VAV utrzymywanie wymaganej temperatury powietrza wewnętrznego jest realizowane głównie przez zmianę ilości powietrza nawiewanego. Postępowanie takie stwarza potencjalne możliwości oszczędności następujących kosztów systemu wentylacji: ● inwestycyjnych (na ogół centrale wentylacyjne o mniejszym wydatku – tańsze; mniejsze przekroje kanałów); ● eksploatacyjnych (mniejsze zużycie energii elektrycznej wymaganej do napędu wentylatorów).
Ocenia się, że wskutek niejednoczesności występowania zysków ciepła w klimatyzowanych pomieszczeniach ilość powietrza w instalacjach VAV jest zazwyczaj 20÷40% niższa od ilości powietrza w analogicznych instalacjach CAV (Constans Air Volume). Konsekwencją tego są mniejsze koszty urządzeń w systemie przygotowania powietrza (nagrzewnice, chłodnice, nawilżacze, wentylatory) oraz mniejsze koszty dostarczania powietrza.[2]
Układy VAV z zastosowaniem czujnika ciśnienia statycznego W układach ze zmiennym przepływem powietrza do sterowania pracą wentylatora często stosuje się czujnik ciśnienia statycznego zamontowany w kanale. Ma to na celu wytworzenie ciśnienia na takim poziomie, aby każdy wentylator osiągnął swoje parametry pracy. Wybór miejsca zamontowania czujnika nie jest jednoznaczny. Zaleca się montowanie czujnika w odległości 2/3 długości instalacji lub w punkcie, gdzie spadek ciśnienia równa się 2/3 maksymalnej wartości ciśnienia (rys. 1). Ciśnienie nawiewu dobiera się w taki sposób, aby podczas pracy przy pełnym obciążeniu umożliwić dostarczenie wystarczającej ilości powietrza do najniekorzystniej położonego regulatora VAV. Pozostałe regulatory VAV, do których jest dostarczana nadmierna ilość powietrza, muszą eliminować nadmiar energii – nadciśnienie poprzez zamykanie przepustnic. Urządzenia te często pracują w najbardziej niekorzystnych warunkach – ze względu na charakterystykę sterowania, poziom hałasu oraz straty ciśnienia. Największe straty energii występują przy częściowym obciążeniu, które często występuje przez większość czasu pracy systemu VAV.
COU24A-MP – urządzenie optymalizujące zużycie energii elektrycznej w układzie VAV Alternatywna metoda optymalnego sterowania pracą wentylatora w układzie z VAV polega na zastosowaniu urządzenia optymalizującego COU24A-MP firmy BELIMO (rys. 3). (...) wydanie 10/2007 CZYTAJ CAŁOŚĆ, ZAMÓW PRENUMERATĘ:
TRADYCYJNĄ E-WYDANIE |