Centrala klimatyzacyjna jest jednym z najważniejszych elementów instalacji wentylacyjnej. Jej zadaniem jest odpowiednie, przewidziane przez projektanta, uzdatnienie powietrza i nadanie mu wymaganych parametrów (temperatury i wilgotności). Rozwój w budowie central, jaki zaobserwować można na rynku polskim i światowym, ma na celu usprawnienie działania tych urządzeń. Innowacyjne rozwiązania prowadzą do zwiększenia zwartości konstrukcji urządzeń, zminimalizowania koniecznych czynności obsługowych i ograniczenia zużycia energii, m.in. poprzez zwiększenie wydajności i elastyczności systemów do odzysku ciepła oraz zmiany konstrukcyjne w budowie urządzeń. Dodatkowo prowadzone są prace nad nowymi konstrukcjami wentylatorów, charakteryzującymi się mniejszym zużyciem energii oraz niższym poziomem generowanego hałasu.
Budowa central Centrale klimatyzacyjne są stosowane jako jednostki indywidualne lub połączone w zespoły nawiewno-wywiewne. Zestawienie zespołu central zależy głównie od ich typu oraz rodzaju zastosowanych wymienników do odzysku ciepła. Najczęściej spotykane ustawienia to centrala nawiewna i wywiewna stojące jedna na drugiej, jedna obok drugiej oraz jedna za drugą. O wielkości centrali decyduje ilość powietrza wentylacyjnego poddawanego obróbce w urządzeniu i związana z nią konieczność zapewnienia odpowiednich prędkości przepływu powietrza przez elementy składowe centrali. Centrale klimatyzacyjne produkowane są w trzech podstawowych wariantach wykonania: ● wewnętrzne – przeznaczone do lokalizacji w maszynowniach, ● zewnętrzne – do montażu na zewnątrz budynku (np. na dachu), ● higieniczne – przeznaczone do obiektów o podwyższonych wymaganiach higienicznych.
Wykonanie zewnętrzne charakteryzuje się obudową zabezpieczoną przed wpływem warunków atmosferycznych. Wykonanie higieniczne polega m.in. na odpowiednim uszczelnieniu elementów centrali, zapewnieniu możliwości stałej kontroli ich czystości oraz dezynfekcji. Ponadto wszystkie krawędzie i uskoki są wypełniane tworząc gładkie wewnętrzne poszycie ułatwiające mycie i utrzymanie czystości. Prowadzi to do maksymalnego zmniejszenia ryzyka rozwoju drobnoustrojów wewnątrz urządzenia. W zależności od planowanego stopnia uzdatnienia powietrza oraz wymaganych parametrów powietrza nawiewanego centrale wyposażane są w szereg elementów, wśród których znajdują się: ● filtry – różnej dokładności i ilości, których zadaniem jest ochrona urządzeń przed zabrudzeniem oraz oczyszczenie powietrza, ● tłumiki – redukujące hałas, jaki przedostawałby się w kierunku obsługiwanych pomieszczeń oraz w kierunku czerpni i wyrzutni, ● odzysk ciepła – układy odpowiedzialne za wykorzystanie powietrza usuwanego do wstępnego podgrzania lub ochłodzenia powietrza nawiewanego, ● wymienniki ciepła – nagrzewnice i chłodnice wodne oraz elementy innych układów wchodzących w skład centrali (np. odzysku ciepła), ● komory mieszania – umożl iwiające zmieszanie części powietrza usuwanego z powietrzem uzdatnianym (recyrkulacja), ● nawilżacze – najczęściej układy wodne, których zadaniem jest zwiększenie zawartości wilgoci w powietrzu nawiewanym, ● wentylatory – zapewniające odpowiedni przepływ powietrza przez elementy centrali i instalację oraz poziom ciśnienia dyspozycyjnego, ● elementy sterowania i zabezpieczenia – np. przepustnice, sondy pomiarowe, układy przeciwzamrożeniowe itp.
Podsumowanie Nowoczesne, zwarte konstrukcje central poza wysokosprawnymi systemami grzania, chłodzenia powietrza, odzysku ciepła oraz cichymi wentylatorami wyposażane są fabrycznie w elementy sterowania i automatyki, które umożliwiają dostosowanie działania jednostki do aktualnych potrzeb. Centrale w łatwy sposób podłączyć można do systemów typu BMS, a kontrola pracy urządzeń jest wspomagana poprzez zaawansowane techniki komunikacyjne umożliwiające nadzór nad jednostkami np. przez Internet. |