Przez okres kilku miesięcy omawialiśmy awarie sprężarek, ich genezę oraz możliwości ich uniknięcia. Czas na podsumowanie tej wiedzy. Poniżej kilka żelaznych zasad, o których już było mówione. O tych zasadach należy zawsze pamiętać, można wręcz powiedzieć, że to elementarz chłodników. O czym więc musimy zawsze pamiętać?

Przed uruchomieniem sprężarki w układzie chłodniczym upewnijmy się, że instalacja jest czysta i odwodniona

Powietrze a szczególnie wilgoć z powietrza to najgorszy wróg naszych instalacji. To już nie tylko zamarzający zawór rozprężny czy też zatkany filtr osuszacz. To też powstający kwas, który niszczy sprężarki od wewnątrz, szczególnie uzwojenia silnika elektrycznego. Wilgoć w instalacji to źródło nie tylko drobnej usterki układu, ale poważnej, kosztownej i długo trwałej awarii sprężarki. Dlatego zawsze należy dobrze odpowietrzyć i osuszyć układ chłodniczy, o czym jeszcze będzie wspomniane dalej.

Czystość instalacji to nie tylko powietrze i wilgoć, ale też zanieczyszczenia znajdujące się w tym powietrzu. W warunkach budowy jest wysokie zapylenie od materiałów budowlanych, które w trakcie montażu może dostać się do układu. A pył taki może spowodować nie tylko zatykanie się automatyki chłodniczej, ale też powodować trwałe uszkodzenia mechaniczne wewnątrz sprężarki, aż do jej całkowitego unieruchomienia. Dlatego w trakcie montażu otwartych rurociągów starajmy się zawsze utrzymywać w nich nadciśnienie. Wpuszczanie azotu w trakcie montażu i lutowania nie tylko wpłynie na utrudnione dostawanie się pyłów do budowanej instalacji, ale wpłynie też na czystość miejsc lutowanych. W atmosferze azotu w miejscach silnego nagrzania nie dochodzi do powstawania zgorzeliny po wewnętrznej stronie rury. Oczywiście ważna jest też jakość samej rury zastosowanej do montażu instalacji. Im wyższa jakość, tym mniej zanieczyszczeń powstających w trakcie nagrzewania elementów lutowanych. Jeśli z jakiegoś powodu nie mamy pewności, co do zachowanej czystości układu chłodniczego (zarówno nowego, jaki i już dawno po uruchomieniu), należy bezwzględnie zastosować filtry mechaniczne na ssaniu przed sprężarkami. Można je usunąć dopiero w momencie, gdy mamy pewność, że instalacja jest czysta (na filtrach nie osiadają kolejne osady).

Rys. 1. Dwustopniowa pompa próżniowa firmy Rothenberger

Przecinajmy i formujmy rurki ostrożnie, używając odpowiednich narzędzi bezwiórowych, żeby uniknąć zanieczyszczeń

Nigdy nie używamy piłki do metalu i innych narzędzi tworzących wióry i odpadki. Wszystkie zanieczyszczenia mechaniczne są groźne dla instalacji chłodniczej, ze szczególnym uwzględnieniem sprężarki. Metalowe opiłki są szczególnie groźne, ze względu na swoją twardość. Opiłki takie mogą nie zostać wychwycone przez papierowe filtry ssawne, nawet jeśli są zamontowane. Opiłki po prostu przebiją się i uszkodzą taki filtr. Pozostałości po wiórowej obróbce rur mogą nawet uszkodzić metalowe filtry ssawne. Po dostaniu się do sprężarki mogą spowodować uszkodzenie zarówno silnika elektrycznego (wbijając się w jego uzwojenie i powodując zwarcia między uzwojeniami), jak i uszkodzenia mechaniczne między współpracującymi częściami mechanicznymi. Jeśli nawet opiłki nie spowodują zatarcia się sprężarki, to spowodują głębokie i nie odwracalne rysy na współpracujących częściach, co wpłynie na żywotność i sprawność takiej sprężarki.

Rys. 2. Obcinaki do bez wiórowego obcinania rur miedzianych firmy Rothenberger

Rys. 3. Wióry miedziane na filtrze ssawnym

W pracujących instalacjach zmieniamy filtr-odwadniacz na linii cieczowej

Jak już wspomniałem, wilgoć jest wrogiem instalacji chłodniczych. Filtr osuszający jest elementem, który ma za zadanie usunąć pozostałą wilgoć w układzie. W trakcie prac montażowych, serwisowych czy też kontrolnych, nawet przy zachowaniu szczególnej uwagi, nie unikniemy pozostawienia niewielkiej ilości wilgoci w układzie. Dlaczego? Nawet w trakcie podłączania węży z manometrami może dostać się wilgoć do układu. Wilgoć może też w niewielkich ilościach pozostać w układzie, nawet po przeprowadzeniu osuszenia układu. Te resztki wilgoci mają zostać wyłapane przez filtr osuszający. Od jego sprawności zależy, czy spełni to zadanie. Przy każdym otwarciu instalacji powinniśmy wymienić filtr osuszacz (lub jego wkład) na nowy, zwracając szczególną uwagę na jak najmniejsze narażanie go na kontakt z powietrzem w trakcie montażu. A jak często powinniśmy go wymieniać, jeśli instalacja nie jest otwierana? No cóż, większość producentów sprężarek zaleca wymianę oleju co 2500÷5000 godzin pracy, co oznacza przegląd co maksymalnie dwa lata, nawet dla instalacji w niewielkim stopniu eksploatowanych. A każda wymiana oleju to otwarcie instalacji.

Jeżeli w poprzedniej sprężarce uległ spaleniu silnik elektryczny, montujemy filtr odkwaszający po spaleniu na linii ssawnej na okres minimum 48 godzin

Kwas niszczący uzwojenia silnika powstaje nie tylko w przypadku dostania się wilgoci do układu chłodniczego, ale też w przypadku spalenia się silnika elektrycznego. Pomijam tu instalacje pracujące z olejem mineralnym, ponieważ instalacje na R12 czy R22 są już w zaniku, a instalacje amoniakalne pracują na sprężarkach otwartych. Zakwaszenie oleju po spaleniu sprężarki powoduje, że kolejna sprężarka może ulec po pewnym czasie ponownemu uszkodzeniu po stronie elektrycznej. Po uruchomieniu nowej sprężarki należy przez pierwsze 48 godzin stosować filtry odkwaszające przed sprężarką. Jeśli układ, a właściwie olej w sprężarce, jest w dalszym ciągu zakwaszony, to należy nowe filtry zamontować na kolejne 72 godziny. Jeśli i po tym czasie nie doszło do odkwaszenia oleju, należy wymienić filtry na kolejne 72 godziny, ale tym razem wymienić należy olej. W układach wielosprężarkowych, przy spaleniu się jednej sprężarki, należy wymienić olej i zamontować filtry odkwaszające w całej instalacji natychmiast po stwierdzeniu awarii. Niezależnie od filtrów na ssaniu zawsze warto też stosować w trakcie odkwaszania odpowiednie filtry po stronie ciekłego czynnika. Filtry te wymieniamy razem z filtrami na ssaniu. Po zakończeniu odkwaszania na ssaniu nie montujemy już kolejnego filtra odkwaszającego, ponieważ są to filtry o bardzo dużym oporze przepływu, co w przypadku stronny ssawnej w znacznym stopniu wpływa na wydajność i sprawność instalacji. Po stronie cieczowej można zawsze stosować filtry, nawet jako asekuracja, które nie tylko osuszają układ, ale też go odkwaszają.

Uzyskujemy próżnie w instalacji po stronie niskiego i wysokiego ciśnienia, używając dobrej pompy próżniowej

Zawsze po zakończeniu prac montażowych, serwisowych i konserwacyjnych należy dokładnie osuszyć instalację za pomocą dobrej, najlepiej dwustopniowej, pompy próżniowej. Przy doborze pompy zwracajmy uwagą głównie na jej zdolność osiągania podciśnienia, a nie jej wydajność. Pompa o dużej możliwości oddessania wykona prawidłowe osuszenie układu nawet w przypadku, gdy ma małą wydajność. Jedynie czas tego procesu będzie odpowiednio długi. Pompa o dużej wydajności, ale słabszych możliwościach osiąganego podciśnienia, nie zależnie od czasu pracy, nigdy nie osiągnie właściwego stopnia osuszenia układu. Pamiętajmy też, że proces osuszania nie kończy się po osiągnięciu odpowiedniego podciśnienia, wynoszącego co najmniej 2,6 mbar, ale w tym momencie dopiero zaczyna się ten proces. Dopiero po odciągnięciu powietrza i innych gazów z układu zaczyna się proces powolnego odparowania wilgoci z układu. A proces ten jest tym dłuższy, im niższa temperatura otoczenia. I tym trudniejszy do przeprowadzenia. Ile czasu potrzeba na ten proces? Nie ma tutaj żadnych opisanych reguł, a czas osuszania liczony od momentu osiągnięcia podciśnienia waha się od dwóch godzin dla małych instalacji do 24÷48 godzin dla wielosprężarkowych i wieloparownikowych instalacji chłodniczych. Jak jednak ustalić dokładnie ten czas? Sugeruje przyjąć zasadę, że osuszanie trwa 2÷3 razy dłużej niż czas osiągania odpowiedniego podciśnienia, lecz co najmniej 2 godziny, licząc od momentu osiągnięcia podciśnienia.

Nigdy nie używamy sprężarek do uzyskiwania próżni w instalacji

Sprężarka chłodnicza służy do sprężania czynnika chłodniczego, a nie do odsysania powietrza z instalacji. I niech tak zostanie. Obecne wymagania dotyczące stopnia osuszenia i odessania układu chłodniczego powodują, że w żadnym wypadku sprężarka nie spełni naszych wymagań i oczekiwań. Przedmuchane instalacji czynnikiem również nie poprawi tej sytuacji. Więc zostawmy sprężarce sprężanie czynnika chłodniczego, a pompie próżniowej osuszanie układu chłodniczego.

Nigdy nie uruchamiamy sprężarki podczas próżni w instalacji

(...)

Napełniamy instalację tylko czynnikiem zgodnym z podanym na sprężarce

(...)

Powoli napełniajmy parami czynnika po stronie ssawnej sprężarki lub cieczą, pomiędzy zbiornikiem a odwadniaczem, do uzyskania ciśnienia w instalacji co najmniej 1 bara

(...)

Dla czynników chłodniczych wielorodnych napełniamy instalację tylko cieczą czynnika chłodniczego

(...)

Po uruchomieniu sprężarki uzupełniamy czynnik chłodniczy tylko po stronie ssawnej parami czynnika – nie cieczą, aż do osiągnięcia właściwych parametrów pracy

(...)

Przed uruchomieniem sprężarki jeszcze raz należy sprawdzić styczniki, termiki oraz poprawność podłączeń elektrycznych

(...)

Słuchajmy odgłosów pracy sprężarki

(...)

Jeżeli na korpusie występuje rosa, oznacza to, że sprężarka jest podlewana ciekłym czynnikiem

(...)

Sprawdzamy temperaturę miski olejowej przed uruchomieniem sprężarki

(...)

Nie uruchamiamy sprężarki z zimnym olejem

(...)

Upewnijmy się, że sprężarka nie włącza się więcej niż 6 do maksymalnie 8 razy na godzinę

(...)

Upewnijmy się, że ilość oleju w sprężarce jest odpowiednia

(...)

Podsumowanie

Na tym kończymy cykl artykułów o awariach sprężarek chłodniczych. Mam nadzieję, że informacje w nich zawarte nie tylko przydadzą się Państwu, ale też spowodują zmniejszenie awaryjności instalacji chłodniczych będących pod Państwa opieką. W razie jakichkolwiek pytań lub wątpliwości pozostaje do Państwa dyspozycji. Chętnie nie tylko doradzę Państwu, co zrobić w przypadku problemów, ale też chętnie pomogę znaleźć i usunąć awarie i błędy, z którymi macie Państwo problemy.

Bartosz NOWACKI